Pierwsi przedstawiciele rodu przybyli z Prus w polowie XIII w, uciekając zapewne przed prześladowaniami krzyżackimi.
Przybysze osiedli na Mazowszu na pograniczu Prus i przyjęli herb - półtora krzyża (w zapisce sądowej z 1407 roku zwany PRUSEM).
Nie jest wykluczone, że przybysze z Prus wchłonęli jakiś niewielki ród miejscowy-mazowiecki i przybrali jego godło czy raczej znak, który z czasem zmodyfikowano.
Pochodzenie pruskie przybyszów jest potwierdzone źródłowo.
Powyższy link prowadzi do umieszczonego na stronie www.pogonowski.com a wydanego we Lwowie w 1928 roku szkicu opisującego historię Rodu Pogonowskich z Pogonowa. Jego autorem jest Dr. Jerzy Pogonowski- członek Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie.
Bardzo ciekawa i bogata w treść strona internetowa poświęcona rodzinie Wajszczuków wywodzącej swe korzenie z Podlasia i Zamojszczyzny. Można tam znaleźć m.in bardzo profesjonalnie( wręcz perfekcyjnie) zrobione drzewo genealogiczne. Polecam!
Według podań, pozostałych śladów i starożytnych dokumentów Zbuczyn wchodził w skład starego gospodarstwa ziemi łukowskiej. Zasiedlali ją sami Polanie, zwani też Koziarami, od upowszechnionej hodowli kóz. Okolice Zbuczyna dotykały ziemi Jadźwingów do końca XIII w., czyli do ich wystąpienia przez Leszka Czarnego.
Dokładna historia Zbuczyna rozpoczyna się w XV w. Zbuczyn o przeszło wiek wyprzedza Siedlce (1532r.), o dwa wieki Kodeń (1618r.), a o prawie trzy wieki Terespol (1697r.).
Agnieszka Pietrzak jest adwokatem od 2008.
Świadczy profesjonalne usługi prawne dla osób fizycznych i prawnych.
Od urodzenia związana jest z Ziemią Łukowską.
Ziemia łukowska (łac. Terra Lucoviensis) - ukształtowała się w ramach najpierw księstwa krakowskiego i sandomierskiego, województwa sandomierskiego, a następnie, od 1474 roku, w ramach województwa lubelskiego, gdzie stanowiła odrębny powiat. Łuków stanowił również siedzibę starostwa grodowego, obok Lublina.